Rozdział II

Wow- powiedziałam zaskoczona, bo oto przede mną rozciągała się wielka kuchnia. Lśniący blat
połyskiwał w zachodzącym słońcu.
- I co podoba ci się?– spytał wesoło.
- Jasne.– odparłam z szerokim uśmiechem. – To… ja idę zobaczyć swój pokój… i zadzwonię do mamy przez iryfon.
 - Okay – odpowiedział.
 Dzięki.– Dałam mu całusa w policzek po czym wbiegłam na górę do swojego pokoju. Na szczęście był tam gdzie kiedyś. To co zobaczyłam totalnie mnie
 zdziwiło. Mój pokój był ogromny. W rogu stało dwuosobowe
łoże z baldachimem koloru fiołków, a obok szafka nocna z malutką lampką w kolorze (zgadnijcie,  jakim?) fiołków. Ściany zaś były pomalowane na złoto –
fioletowo. Oprócz łóżka było jeszcze biurko i dwie pary
 drzwi jak się okazało jedne prowadziły do dużej łazienki ( która zawierała w sobie wannę , prysznic , umywalkę i kibelek .) A drugie do garderoby ( były tam
malutkie pokoiki na buty , sukienki , bluzki , spodnie i
 dodatki . Aż tak dużo mi to nie zajmie . ) Gdy już wszystko obejrzałam i rozpakowałam stworzyłam mgiełkę.
- O Irydo, bogini tęczy przyjmij moją ofiarę. – Sekundę (albo i dwie) później widziałam moją matkę Sally i jej chłopaka Paula Blofisa (ble) siedzących przy
stole i gruchających sobie słodko ( ble x2). Postanowiłam,
 że nie będę im przeszkadzać (normalnie aż mnie korciło, aby pan popis się podniecił, wiem normalna to ja nie jestem) Machnęłam ręką przez mgiełkę , gdy
się rozwiała powiedziałam : z Perseuszem Jacksonem na
 Upper Straide dwa .– Gdy to wypowiedziałam zobaczyłam Perce’go jedzącego tosty .Oczywiście niebieskie XD – Hejka Braciszku ! – krzyknęłam w jego
stronę .
Bella ?! – Krzyknął jak oparzony podnosząc wzrok –  cześć ! Jak tam u wujka ?
- Świetnie wreszcie przemalował mój pokój – krzyknęłam podekscytowana ! A u ciebie ?
- Spoko … wiesz jestem z Annabeth parą – powiedział na jednym wydechu
 - Co ? To świetnie . Gratuluje wam ! – Powiedziałam udając że nie wiem . Sielena mi od razu powiedziała . Nie ma to jak pomoc od córki Afrodyty co nie?
- Ta … dzięki . – Odpowiedział speszony . Hahaha. Tęskniłam za tym jego parszywym ryjem .<3
- Nie ma za co ! –Spojrzałam na zegarek – Oj ja muszę iść spać . Jutro szkoła . – Powiedziałam z wisielczą miną .
- Ej! - Krzyknął mój braciszek .
- Co ?! - Odkrzyknęłąm zła , że nie daje mi iść spać .
- Amelie strasznie za tobą tęskni .
- Ja za nią też . - Powiedziałam smutna .
- Dobra , idź spać . - Zaśmiał się